INFORMATICS

Czym jest DogeCoin?

Kryptowaluta ta zdecydowanie wyróżnia się na tle konkurencji. Jej cechą charakterystyczną jest przezabawny charakter, ponieważ powstała w formie niewinnego żartu. Na dokładkę symbolizowana jest jako pies rasy Shiba Inu, który bardzo często gości w memach – śmiesznych rysunkach krążących po Internecie.

O dziwo ta wirtualna moneta zgromadziła wokół siebie bardzo liczbą społeczność. DogeCoin stał się maskotką, którą pokochał cały świat. Na marginesie należy dodać, że nie jest ona bezużyteczna, za jej pomocą użytkownicy mogą dokonywać przekazów peer-to-peer (P2P), czyli takich, gdzie pośrednicy odchodzą w zapomnienie, a transakcje odbywają się na specjalnym łańcuchu bloków pomiędzy dwiema osobami. Na oficjalnej stronie tego projektu możemy przeczytać, iż jest to cyfrowa waluta pozwalająca na łatwe przekazy pieniężne przez Internet.

Kto stworzył DogeCoina? W jakim celu powstała ta kryptowaluta?

Historia DOGE sięga jeszcze 2013 roku. Wówczas to Jackson Palmer napisał na Twitterze, że inwestycja w DogeCoina to prawie na pewno dobra rzecz! Do tej pory post ten został usunięty, jednak Internet nie zapomina takich rzeczy. Oczywiście w tweecie tym znajdowało się dużo ironii i sarkazmu, a sam Palmer odbierany był, jako bardzo sceptyczny analityk. Jednak po uzyskaniu pozytywnego odzewu od społeczności kryptowlautowej postanowił wykupić domenę dogecoin.com.

W tym samy czasie Billy Markus zajmujący się programowaniem w firmie IBM chciał stworzyć własną kryptowalutę, jednak problemem było jej wypromowanie. Gdy natknął się na wątek związany z DOGE, skontaktował się z pomysłodawcą tego nietypowego pomysłu, by uzyskać pozwolenie na stworzenie oprogramowania, które pozwoli kryptowalucie DogeCoin ujrzeć światło dzienne.

Jeszcze w tym samym roku coin przedstawiany jako Shiba Inu trafił na rynek. Co ciekawe zaledwie dwa tygodnie po jego wypuszczeniu, kurs tej kryptowaluty wzrósł o 300%.

Jak kopać DogeCoina?

Kod tej kryptowaluty oparty został na Luckycoinie – też zaś wywodzi się z Litecoina. Początkowo nagroda, jaką otrzymywali górnicy za wydobycie bloku DogeCoina, była losowa. W marcu 2014 roku zmieniono ją na nagrodę statyczną.

Kryptowaluta DOGE wykorzystuje algorytm Scrypt –  taki jak w Litecoinie. Jest to moneta oparta na Proof of Work (PoW). Na czym polega kopanie DogeCoina? Otóż górnicy tej kryptowaluty dostają wynagrodzenie za sprawdzanie transakcji w łańcuchu bloków. A mówiąc w uproszczony sposób to komputery rozwiązują skomplikowane łamigłówki matematyczne. Gdy jeden z nich znajdzie rozwiązanie, dodaje nowy blok do blockchaina. Do tego zaś potrzebna jest moc obliczeniowa.

Warto podkreślić, że wydobycie Dogecoina jest o wiele prostsze, w porównaniu do kopania najpopularniejszej kryptowaluty – Bitcoina. Wynika to z różnic w algorytmach. Podczas gdy BTC używa SHA-256, DOGE oparty został na Scrypcie. W efekcie kopanie DogeCoina jest mniej energochłonne, dlatego też górnicy mogą używać do tego procesu zwykłych komputerów. Tym samym więcej osób może po prostu wydobywać tę kryptowalutę.

Pomimo iż liczba DogeCoinów, jaką można otrzymać za każdy wydobyty blok, jest wysoka, cena tej kryptowaluty jest stosunkowo niska w porównaniu do Litecoina czy Bitcoina. Przy obecnym kursie, nagroda za kopanie DOGE wynosi .... USD, podczas gdy w przypadku Bitcoina jest to... USD.

Warto wspomnieć, że górnicy DogeCoina mogą wydobywać tę kryptowalutę na dwa różne sposoby: samodzielnie bądź wspólnie z innymi osobami w tzw. mining poolu. Czym charakteryzuje się takie grupowe kopanie? Otóż użytkownicy łączną swoją moc obliczeniową, po to, by szybciej wydobywać kryptowaluty, później zaś dzielą się zyskiem. Jest to rozwiązanie korzystne z tego względu, iż górnicy mogą dostawać mniejsze ilości DOGE, za to częściej.

Czego właściwie potrzebuje początkujący użytkownik do kopania DogeCoina? Otóż jest to komputer PC z systemem operacyjnym Windows, bądź Linux oraz dostęp do Internetu. Górnik kryptowalutowy potrzebuje również portfela, do którego przypisze wydobyte przez siebie coiny. W tym przypadku najlepiej skorzystać z portfeli polecanych na oficjalnej stronie DogeCoina.

Notowania DogCoina – gdzie go kupić?

Kryptowalutę tą można nie tylko kopać, użytkownicy mogą bowiem kupić DOGE na giełdach kryptowalutowych. Ze względu na swoją popularność coin ten notowany jest obecnie na wielu renomowanych platformach. Przykładowo DogeCoin występuje w parze do USDT na Binance, czy Huobi Global.

Ile kosztuje DogeCoin? Jak sprawdzić jego cenę?

Kryptowaluta DOGE plasuje się obecnie na 37 pozycji w rankingu CoinmarketCapu. W chwili pisania tego tekstu jej kapitalizacja rynkowa wynosi 436 074 859 USD (stan na 19.08.2020 r.). Aktualna cena za jedną monetę DogeCoina to 0,003464 USD.

Należy pamiętać o tym, że kursy kryptowalut nie są stałe, ulegają silnym wahaniom cenowym. Swoje ATH –czyli najwyższy poziom cenowy DogeCoin odnotował na poziomie 0,018773 USD – był to wówczas szczyt bańki na kryptowaluty. Taki wynik moneta ta osiągnęła dokładnie 7 stycznia 2018 roku.

Patrząc na kilkuletni wykres DogeCoina, widzimy, że miał on w swojej historii wiele wzlotów i upadków. Duży hype na DOGE wytworzył się również w 2020 roku, kiedy to jeden z użytkowników promował tę kryptowalutę za pomocą ...TikToka. Krótki filmik zachęcający do inwestycji w DogeCoina wpadł w wiral, co pomogło tej monecie wznieść się o parę szczebli wyżej w rankingu CMC. Po pewnym czasie cena DOGE powróciła jednak do swoich typowych poziomów.

Portfel dla DogeCoina – co należy o nim wiedzieć?

Przed rozpoczęciem jakiejkolwiek inwestycji warto wiedzieć o tym, gdzie można przechowywać kryptowaluty. Otóż przypisuje się je do specjalnych portfeli – tak naprawdę nie znajdują się one w nich w formie fizycznej. Ich saldo jest jednak dopisywane do odpowiedniego adresu.

Każdy portfel kryptowalutowy składa się z dwóch kluczy: prywatnego i publicznego. Podczas gdy ten pierwszy służy do odblokowywania dostępu do wirtualnych monet oraz potwierdzania transakcji, drugi jest po prostu adresem, na którym możemy gromadzić kryptowaluty, bądź inne osoby mogą nam je wysyłać. Można niejako porównać to do konta bankowego – choć nie jest to najlepsze zestawienie – za moment wytłumaczę Wam, dlaczego. Wpierw jednak wspomnę o tym, że klucz prywatny może odzwierciedlać hasło bądź PIN bez którego nie możemy się zalogować i uzyskać dostępu do środków. Klucz publiczny to natomiast nasze konto – każdy może przelać nam na nie środki, ale nikt oprócz nas nie może ich wyjąć. Różnica pomiędzy kontem bankowym a portfelem na kryptowaluty jest jednak taka, że w tym przypadku sami jesteśmy odpowiedzialni za swoje środki. Tylko my znamy własny klucz prywatny, jeżeli go zgubimy, nikt nie będzie w stanie pomóc nam w odzyskaniu dostępu do środków. Ma to swoje plusy i minusy. Z jednej strony zyskujemy pełną kontrolę nad własnymi pieniędzmi – nikt inny nie może położyć na nich ręki, z drugiej jednak spada na nas ogromna odpowiedzialność.

Czym są portfele kryptowalutowe

W dużym uproszczeniu portfel kryptowalutowy jest narzędziem, które można wykorzystać do interakcji z siecią blockchain. Portfele można podzielić na trzy główne grupy: portfele typu aplikacje (ang. software wallet), portfele sprzętowe (ang. hardware wallet) oraz portfele papierowe (ang. paper wallet). W zależności od swojego przeznaczenia, portfele można również dodatkowo podzielić na portfele gorące (ang. hot wallet) oraz portfele zimne (ang. cold wallet).

Prym w świecie kryptowalut i technologii blockchain obecnie wiodą portfele typu aplikacje z uwagi na to, iż są po prostu wygodniejsze od dedykowanych portfeli sprzętowych. Portfele sprzętowe okazują się jednak najbezpieczniejszą formą przechowywania cyfrowych aktywów. Portfele papierowe natomiast, to nic innego jak dane dostępowe do środków w postaci kryptowalut wydrukowane na kartce papieru. Ta forma przechowywania środków uznawana jest  jednak już za przestarzałą i nie do końca bezpieczną.

Jak działają portfele do przechowywania kryptowalut?

Wbrew powszechnemu przekonaniu w portfelach kryptowalutowych bezpośrednio nie są przechowywane żadne aktywa (środki; kryptowaluty; tokeny). Zapewniają one natomiast dostęp do narzędzi potrzebnych do interakcji tych środków z siecią blockchain, co z kolei pozwala zarządzać cyfrowymi aktywami. Innymi słowy, portfele te są w stanie generować informacje niezbędne do wysyłania i odbierania kryptowalut za pośrednictwem transakcji blockchain. Na informacje te składają się m.in jedna para lub więcej kluczy publicznych i prywatnych

Portfel do przechowywania danej kryptowaluty zawiera w sobie tzw. adres publiczny, który jest alfanumerycznym identyfikatorem generowanym na podstawie klucza publicznego i prywatnego. Adres ten, to w istocie konkretna „lokalizacja” w łańcuchu bloków na którą można wysyłać środki. Dzięki temu bez obaw możesz dzielić się z innymi swoim adresem publicznym - aby móc otrzymywać od nich fundusze - ale nigdy nie powinieneś nikomu ujawniać swojego klucza prywatnego.

Klucz prywatny daje Ci pełen dostęp do środków w postaci kryptowalut, niezależnie od tego z jakiego portfela skorzystasz - pod warunkiem, że obsługuje on wskazaną sieć blockchain. Tym samym nawet jeśli Twój komputer lub smartfon na którym był zainstalowany portfel z Twoimi kryptowalutami zostanie utracony lub co gorsza skradziony, to nadal możesz uzyskać dostęp do swoich środków z poziomu innego urządzenia - o ile dalej posiadasz klucz prywatny (lub tzw. seed phrase). Co ważne, środki w postaci kryptowalut nigdy nie opuszczają sieci blockchain, a są po prostu przenoszone z jednego adresu na drugi. 

Gorące vs. zimne portfele

Jak już wcześniej wspomnieliśmy, portfele do przechowywania kryptowalut można również dodatkowo podzielić na portfele „gorące” lub „zimne” - w zależności od sposobu ich działania.

Gorący portfel to dowolny portfel, który jest w jakiś sposób połączony z Internetem. Dla przykładu, po rejestracji na Binance otrzymujesz swój indywidualny adres do wpłat danej kryptowaluty na który następnie przesyłasz swoje środki, aby móc nimi handlować. To właśnie przykład gorącego portfela. Gorące portfele są dość łatwe w skonfigurowaniu, a fundusze na nich zdeponowane są szybko i łatwo dostępne, dzięki czemu ten typ portfeli jest najczęstszym wyborem traderów i aktywnych użytkowników kryptowalut.

Zimny portfel natomiast nie posiada żadnego połączenia z siecią Internet. Główną rolę w przypadku zimnych portfeli gra fizyczny nośnik na którym w trybie offline przechowywane są klucze dostępowe do środków. Brak połączenia z siecią internet sprawia, że cold wallet jest zdecydowanie bezpieczniejszy od hot walletu. Zimny portfel w świecie kryptowalut znany jest również pod nazwą cold storage. Ten typ portfela jest najczęściej wybierany przez inwestorów długoterminowych i „HODLerów”.

W celu zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa środków swoich użytkowników, Binance przetrzymuje jedynie niewielki procent tych środków na gorących portfelach. Pozostała część jest przechowywana na wielu rozproszonych portfelach typu cold wallet, które są stale odłączone od Internetu. Przy tej okazji warto zauważyć, iż niedawno uruchomiona giełda Binance DEX jest idealną alternatywą dla użytkowników, którzy wolą nie trzymać swoich środków na giełdzie. Binance DEX jest zdecentralizowaną platformą handlową dającą całkowitą kontrolę nad kluczami prywatnymi przy jednoczesnej możliwości handlu bezpośrednio z zimnych portfeli lub portfeli sprzętowych. Na żadnym etapie handlu kryptowaluty nie wchodzą w posiadanie giełdy.

Portfele programowe (aplikacje)

Istnieje wiele różnych typów portfeli programowych, a każdy z nich ma swoje unikalne cechy. Zdecydowana większość jest w jakiś sposób połączona z siecią Internet (a więc są to gorące portfele). Poniżej pokrótce opisaliśmy najbardziej popularne typy portfeli programowych: portfele internetowe, desktopowe i mobilne.

Portfele internetowe (przeglądarkowe)

Portfele przeglądarkowe umożliwiają Ci uzyskanie dostępu do sieci blockchain za pośrednictwem zainstalowanej na Twoim komputerze/urządzeniu mobilnym przeglądarki Internetowej, bez konieczności pobierania lub instalowania dodatkowych aplikacji. Portfelami internetowymi są zarówno portfele giełdowe, jak i portfele dostarczane przez zespoły odpowiedzialne za dane kryptowaluty (a więc najczęściej osadzone na ich stronie internetowej projektu).

W większości przypadków portfel internetowy daje możliwość wygenerowania nowego adresu lub ustalenia hasła do automatycznie wygenerowanego adresu. Co jednak ważne, niektórzy dostawcy takich usług samodzielnie zarządzają kluczami prywatnymi i przechowują je w Twoim imieniu. Chociaż może wydawać się to wygodniejsze dla niedoświadczonych użytkowników, to zdecydowanie nie polecamy korzystania z takiej praktyki. W świecie kryptowalut i technologii blockchain obowiązuje pewna podstawowa zasada: Jeżeli nie masz dostępu do kluczy prywatnych, to środki tak naprawdę nie są Twoje - pieczę nad nimi powierzasz komuś innemu. Jak bardzo jesteś w stanie zaufać stronie trzeciej w kwestii Twoich funduszy?
Aby rozwiązać ten problem, wiele portfeli internetowych umożliwia już samodzielne zarządzanie kluczami oraz dostępem do środków przy użyciu wielu podpisów (ang. multi-signatures). Przed wyborem portfela do przechowywania Twoich środków, najlepiej zapoznaj się z zasadami jego działania i wszelkimi kwestiami bezpieczeństwa.

Korzystając z giełd kryptowalut, rozważ aktywowanie wszelkich dodatkowych narzędzi lub ustawień służących ochronie Twojego konta. Binance oferuje kilka dodatkowych funkcji bezpieczeństwa, takich jak m.in zarządzanie urządzeniami z dostępem do konta, dwuskładnikowe uwierzytelnianie (2FA), kod anty-phishingowy czy lista zaufanych adresów do wypłat. Dla własnego bezpieczeństwa rozważ włączenie ich wszystkich.

Portfele komputerowe

Jak wskazuje już sama nazwa, portfel komputerowy to oprogramowanie, które pobierasz i uruchamiasz lokalnie na swoim komputerze. W przeciwieństwie do niektórych wersji portfeli internetowych, portfele komputerowe dają pełną kontrolę nad kluczami i przypisanych do nich środków. Podczas tworzenia nowego portfela komputerowego oprogramowanie najczęściej tworzy specjalny plik o nazwie „wallet.dat”. Plik ten zawiera informacje o kluczu prywatnym i używany jest do uzyskania dostępu do środków, dlatego ważne jest aby go odpowiednio zaszyfrować - najczęściej przy użyciu hasła dostępowego.

Po zaszyfrowaniu pliku portfela, przy każdym uruchomieniu oprogramowania i w celu wykonania jakiejkolwiek operacji na przypisanych do niego środkach wymagane będzie podanie hasła. Jeśli zgubisz ten plik lub zapomnisz hasła, najprawdopodobniej utracisz dostęp do swoich środków.

To właśnie dlatego tak ważne jest aby wykonać co najmniej jedną kopię zapasową pliku wallet.dat i przechowywać ją w bezpiecznym miejscu. Warto również zadbać o odpowiednie przechowywanie klucza prywatnego czy seed phrase. Dzięki nim dostęp do swoich środków uzyskasz również na innych urządzeniach, na wypadek gdyby Twój komputer przestał działać lub stał się w jakiś sposób niedostępny.

Ogólnie rzecz ujmując portfele komputerowe mogą być uważane za bezpieczniejsze od większości portfeli internetowych, ale przy ich korzystaniu należy mieć pewność, iż komputer jest wolny od zagrożeń w postaci wirusów czy złośliwego oprogramowania.

Portfele mobilne

Portfele mobilne działają podobnie do swoich odpowiedników na komputery, ale zaprojektowane są jako specjalnie aplikacje na smartfony lub urządzenia mobilne. Są one dość wygodne, ponieważ umożliwiają wysyłanie i odbieranie kryptowalut m.in dzięki wykorzystaniu kodów QR.

Portfele mobilne okazują się szczególnie przydatne do przeprowadzania codziennych transakcji i płatności, co czyni je realną bramą do wykorzystania Bitcoinów, BNB i innych kryptowalut do użytku w świecie rzeczywistym. Trust Wallet jest jednym z przykładów mobilnego portfela, który możemy Ci polecić.

Jednak podobnie jak w przypadku komputerów, urządzenia mobilne również są podatne na wirusy i infekcje złośliwym oprogramowaniem. Z tego powodu zawsze zalecamy szyfrowanie portfeli niezależnie od urządzenia oraz od wielkości środków do nich przypisanych, jak rónież i tworzenie kopii zapasowych kluczy prywatnych, aby w przypadku utraty lub uszkodzenia smartfonu dalej móc korzystać z nagromadzonych funduszy..

Portfele sprzętowe

Portfele sprzętowe, to nic innego jak urządzenia elektroniczne, które wykorzystują algorytmy służące do generowania liczb losowych (RNG) do tworzenia par kluczy publicznych i prywatnych. Klucze te są przechowywane w samym urządzeniu, które z kolei nie jest połączone z siecią Internet. Portfele sprzętowe przez wielu klasyfikowane są jako zimne portfele i stanowią zdecydowanie bezpieczniejszą alternatywę dla portfeli mobilnych czy komputerowych. 

Portfele sprzętowe oferują wyższy poziom bezpieczeństwa przed atakami hackerskimi dokonywanymi online, ale mogą stanowić realne zagrożenie, jeśli implementacja oprogramowania układowego przez ich producenta nie zostanie wykonana prawidłowo. Ponadto portfele sprzętowe są mniej przyjazne dla użytkownika końcowego, a dostęp do funduszy do nich przypisanych jest trudniejszy w porównaniu z na przykład gorącymi portfelami.

Giełda Binance DEX umożliwia uzyskanie bezpośredniego połączenia wybranych portfeli sprzętowych z platformą handlową. Dzięki temu klucze prywatne nigdy nie opuszczają urządzenia na którym przechowywane są środki użytkownika. Niektórzy dostawcy usług portfeli internetowych oferują już podobne usługi, umożliwiając podłączanie portfeli sprzętowych za pośrednictwem przeglądarki do portfeli internetowych.

Jeśli planujesz trzymać swoje kryptowaluty przez długi czas lub jeśli posiadasz duże ilości kryptowalut lub tokenów, to powinieneś rozważyć kupno portfela sprzętowego. Większość obecnie dostępnych na rynku portfeli sprzętowych umożliwia skonfigurowanie specjalnego kodu PIN (tak jak w smartfonie) w celu dodatkowej ochrony urządzenia, a także wygenerowania zapasowych kluczy (zwrotów), które można wykorzystać w przypadku utraty urządzenia do ponownego uzyskania dostępu do środków. 

Portfele papierowe

Portfel papierowy, to po prostu kartka papieru na której zapisany lub wydrukowany jest klucz publiczny i klucz prywatny - najczęściej w formie kodów QR. Kody te mogą być następnie zeskanowane w celu wykonania transakcji.

Niektóre strony służące do generowania portfeli papierowych dają możliwość pobrania specjalnego kodu komputerowego w celu wygenerowania nowych adresów i kluczy w trybie offline. To sprawia, że portfele wygenerowane w ten sposób są bardzo odporne na ataki hakerskie i mogą być uważane za alternatywę dla cold walletów.

Mimo to, biorąc pod uwagę liczne wady jakimi cechują się portfele papierowe, obecnie uważane są one za niebezpieczne i nie jest zalecane posługiwanie się nimi.. Jeżeli mimo to uważasz, że taka forma przechowywania środków Ci odpowiada, to ważne jest abyś poznał ich potencjalne wady i zagrożenia. Główną wadą portfeli papierowych jest to, że nie nadają się one do wysyłania środków w częściach, a jedynie w całości.

Dla przykładu wyobraź sobie, że właśnie wygenerowałeś portfel papierowy i za pośrednictwem wielu transakcji w sieci Bitcoin zasiliłeś go ostatecznie kwotą 10 BTC. Jeśli po jakimś czasie zdecydujesz się wydać 2 BTC, to najpierw powinieneś wysłać wszystkie 10 BTC na inny rodzaj portfela (np. portfel komputerowy), a dopiero potem wydać część środków (2 BTC). Po wydaniu 2 BTC możesz powrotnie wysłać 8 BTC na adres nowego portfela papierowego, choć lepszym wyborem będzie zdecydowanie wysłanie tych środków na nowy adres portfela sprzętowego lub programowego.

Z technicznego punktu widzenia, jeśli zaimportujesz klucz prywatny z portfela papierowego do portfela komputerowego i wydasz tylko część środków, pozostałe środki zostaną wysłane na tzw. „change address”, który jest automatycznie generowany przez protokół Bitcoin. Jeśli nie ustawisz ręcznie adresu “change” na taki, który kontrolujesz, to najprawdopodobniej bezpowrotnie stracisz te środki.

Większość obecnie istniejących portfeli programowych ma już zaimplementowaną funkcjonalność zarządzania adresami “change” i przy wykonywaniu transakcji z części środków, są w stanie przesłać pozostałe fundusze na adres “change” kontrolowany przez aplikację. Przy tej okazji warto również zapamiętać, że portfel papierowy zostaje opróżniony po wykonaniu jakiejkolwiek transakcji - niezależnie od kwoty. Jego ponowny użytek nie jest zalecany.

Znaczenie kopii zapasowych

Utrata dostępu do portfela kryptowalutego może okazać się bardzo kosztowna. Dlatego tak ważne jest regularne tworzenie kopii zapasowych. W wielu przypadkach można to osiągnąć po prostu kopiując na inny nośnik plik wallet.dat lub zapisując seed phrase. Ogólnie rzecz ujmując seed phrase działają na podobnej zasadzie jak klucze prywatne, ale na ogół są łatwiejsze do zarządzania i zapamiętania. Jeśli zdecydowałeś się zaszyfrowanie swojego portfela, pamiętaj również o utworzeniu kopii zapasowej hasła do odszyfrowania.

Obecnie  w sieci Bitcoin mamy trzy rodzaje adresów:

• zaczynające się od 1 - Legacy (P2PKH): addresses start with a 1
• zaczynające się od 3 - Nested SegWit (P2SH): addresses start with a 3
• zaczynające się od bc1 - Native SegWit (bech32): addresses start with bc1

SegWit to skrót od Segregated Witness. Jest to forma organizacji danych na temat transakcji zawieranych w sieci Bitcoin. Jest odpowiedzią na problem skalowalności Bitcoina. Objawia się on poprzez ograniczoną ilość transakcji, jaką sieć jest w stanie przeprowadzić w ciągu sekundy. W chwili obecnej jest to kilkanaście transakcji na sekundę. A bywały czasy przed SegWitem, że było ich tylko kilka.

Transakcje które wysyłamy do sieci są zgrupowane w bloki (stąd nazwa blockchain). Kolejny blok jest tworzony co mniej więcej 10 minut. I zawiera wszystkie transakcje powstałe w tym czasie. To znaczy nie do końca wszystkie. Zawiera tyle transakcji, ile zmieści się w 1 megabajtowym bloku. 

Adresy zaczynające się od 1 (Legacy)

Jest to standardowy adres starego typu. Działa on w bardzo prosty sposób. Aby móc dysponować środkami wpłaconymi na ten adres, należy wykazać się pasującym kluczem publicznym i podpisem stworzonym przy pomocy odpowiadającego mu klucza prywatnego.

Adresy zaczynające się od 3 (Nested SegWit)

Jest to drugi rodzaj adresów, który istniał jeszcze przed wprowadzeniem SegWitu. 

Adresy te różnią od tych wcześniej opisywanych tym, że aby można było wypłacać z nich środki, spełnione muszą być określone warunki. Warunki te są zaprogramowane w języku skryptowym Bitcoina. Każdy z tego rodzaju adresów ma swój własny skrypt, który jest wykonywany i musi zostać pomyślnie spełniony, aby możliwe było zrealizowanie transakcji z takiego adresu.

Adresy zaczynające się od bc1 (Native SegWit)

Nowa grupa adresów dostępna od momentu wprowadzenia SegWita. Ten typ adresów pozwala na pełne, natywne wykorzystanie nowej technologii. Dzięki czemu realizowane transakcje są mniejsze, a tym samym tańsze w realizacji (mniejsza opłata dla górników). Mankamentem tego rodzaju adresów jest to, że portfele starego typu (zaczynające się na 1) nie są w stanie zrealizować transakcji na adresy typu Native SegWit. 

Bardzo dobry artykuł:

SegWit oraz różne adresy sieci Bitcoina - Zrozumieć Bitcoina (zrozumiecbitcoina.pl)